Voor de laatste keer vanaf de Falklands……

Hallo hallo, daar zijn we weer,

Het werk zit erop, alle kolonies zijn bezocht, alle pinguins zijn zo goed mogelijk geteld, het is tijd voor het volgende avontuur: de wereld van sneeuw en ijs en het eigenlijke doel van mijn reis: mijn eigen onderzoek.

De laatste weken zijn voorbij gevlogen en er zijn weer leuke dingen gebeurd. Mijn laatste bericht was de avond voor mijn vertrek naar Kidney Island, een van de hotspots voor stormvogels in de Falkland Eilanden en dat was niet overdreven.
Om 19:00 vertrokken we met een kustwacht bootje naar het eiland. Het bleek een beetje moeilijk landen door extreem laag water, heel veel kelp en veel zeeleeuwen waar de zodiak bestuurder erg bang voor was. Zo gauw een van de dieren naast de boot opdook om even te kijken wat dat nou weer voor raar opblaasgeval was, had hij zijn hand al op een van de peddels om hem een lel te geven. Nou zijn zeeleeuwen af en toe wel een beetje chagarijnig maar deze zouden echt niks doen dat zag je zo.
Op het eiland eerst even naar het hutje gelopen wat nog best moeilijk is in graspollen (‘tussock gras’) van 3 meter hoog maar we zijn er gekomen onder het goedkeurende oog van een paar Velduilen die vlak bij het hutje een nest hadden. Na installatie van de slaapzakken kon het spektakel beginnen. Bij het donker worden komen uit het niets (Nou ja, uit zee dus….) enorme wolken Grauwe Pijlstormvogels (meer dan tienduizend) en Witkinstormvogels (meer dan duizend) boven het eiland luid roepend bijeen en een voor een ploffen ze tussen het gras op zoek naar hun nestholen. Toen het helemaal donker was met de zaklampen op zoek naar de dieren die meestal gezellig met de partner nog even voor het hol zitten te kletsen. Foto’s maken gaat een beetje lastig in het donker maar…. lang leve de digitale camera: gewoon over het hele scherpstel bereik bij elke millimeter een foto maken en daarna er een stuk of 50 weggooien en 3 bewaren. Jullie kunnen natuurlijk al deze en nog veel meer nieuwe foto’s vinden op: http://photobucket.com/albums/a143/zuidpoolruben/
Om 0:30 zochten we ons bedje (een niet comfortabel tussock gras matras in een 1,80 meter ledikant) op maar natuurlijk niet voor lang want vanaf 3:00 maken de vogels zich klaar om weer te vertrekken naar zee dus daar gingen we weer hoor!!! Overal bleken nu stormvogels te lopen en klimmen om bovenin de graspollen te komen om op te stijgen. Natuurlijk gaat dat zoals een goede zeevogel betaamd niet super geweldig makkelijk dus regelmatig wordt je als toeschouwer geraakt door neerstortende dieren die voor je voeten een noodlanding maken en weer terug de bosjes in lopen om het opnieuw te proberen. De rest van de dag konden we nog even zoeken naar een heel bijzondere winterkoning (Cobb’s Wren) die alleen op de Falklands voorkomt op rat, muis en katvrije eilandjes. Het blijkt een heel leuk kaneelbruin beestje met een mooie zang te zijn.

Na deze korte nacht was het wel even wennen want bij thuiskomst moest er wel weer meteen vertrokken worden voor een nieuwe kampeertrip van vier dagen in heel moeilijk begaanbaar terrein dus de ene keer de hele dag hobbelen in de auto en de andere keer ineens 20 km lopen. Het weer bleek ook andere plannen te hebben dus de volgende dagen waren niet heel erg prettig. Ik heb zelfs al even naar de bank thuis met een bak pepernoten verlangd toen mijn vingers midden in een rockhopperkolonie mijn teller niet meer konden indrukken van de kou en de regen en ik na opwarmen opnieuw kon beginnen aan een kolonie van 1500 paar. Maar ja als je dan weer in de auto zit en een beetje kan bijkomen dan verdwijnen die gedachten weer snel hoor.

En nu is het aftellen begonnen. Gisteren is de Shackleton aangekomen in Mare Harbour (een haven een uur rijden van hier), het schip waarmee ik woensdag (officieel) of donderdag (meest waarschijnlijk) vertrek richting Signy Island. Nog even een paar dagen in de relatieve warmte en tussen de Falkland vogels voordat we vertrekken voor een paar dagen golven…… Niemand durft het toe te geven maar iedereen die er voor de eerste keer opgaat is een beetje bang voor ‘The Shack’ want het schip heeft een nogal slechte naam qua stabiliteit. Zeker op de zee hier onder de Falklands gaat het schip nogal eens ‘aan de rol’. Als je tegen iemand bij BAS vertelt dat je met de Shackleton gaat kijkt iedereen je altijd een beetje sneu aan en zegt: oh, leuk… (en dan een vuile grijns en…) Ben je wel eens zeeziek geweest?

Tot de volgende keer vanaf een ander plekje (als ik niet gestrekt op bed lig dan natuurlijk).
Doei doei,
Ruben