Grasland, Pinguins, Grasland, Pinguins, Grasland,

Hallo allemaal,

Vandaag ben ik weer in het dorp en morgen vertrekken we weer dus ik dacht er moet maar weer eens een nieuw verhaal komen. Allereerst heel hartelijk bedankt voor alle leuke reacties op mijn berichten. Het is elke keer weer spannend om thuis te komen en eventjes de digi post te bekijken om te zien of er al wat nieuws te melden is. Dit bericht zit ik te tikken in mijn kamer in de accommodatie in Stanley waarover ik jullie nog zou vertellen. Simpel gezegd is het eigenlijk gewoon een lange rij bouwketen verbonden met een gang. Het is allemaal een beetje gehorig (en neem dat ‘beetje’ maar met een paar korrels zout) en mijn buren zijn allemaal van die ruige types en komen overal vandaan (veel van St. Helena, maar ook veel chilenen, russen en engelsen) en werken hier tijdelijk (hoewel dat begrip ruim moet worden gezien want zelfs negen jaar vinden ze hier nog tijdelijk). In het gebouw zijn twee overheersende geuren aanwezig: sigaretten (vooral ’s ochtends op het toilet, er zit er denk ik eentje elke ochtend een sigaretje te roken tijdens het downloaden van de vorige avondmaaltijd) en frituurvet (erg prettig als je ’s ochtend een broodje jam naar binnen wilt krijgen) maar de bedden zijn lekker en vooral het avondeten is goed. Nou tot zover de huisvesting. Nu het werk…..

Zoals gezegd gister dus terug gekomen van vier dagen pinguins tellen in Lafonia, het zuidelijk deel van East Falklands. Hier zijn we langs 12 kolonies Gentoo pinguins (volgens mij zijn dat Ezelspinguins in het NL, en als je het geluid dat ze maken hoort komt die naam niet helemaal uit de lucht vallen) gegaan om deze te tellen. Nou, Lafonia blijkt echt schapenland te zijn met alleen maar uitgestrekt geel grasland en heel af en toe een paar boerderijen. Alleen aan de kust is het wat groener. Dat maakt de ritten met de Rover wel wat zwaarder en saaier want het is eigenlijk tussen de kolonies 2 tot soms 4 uur continue hobbelen, remmen, geultje over, optrekken, kuil ontwijken, hobbelen, hobbelen door saai grasland. Verder staan de hele Falklands vol met hekken om de schapen in de gebieden te houden dus als je verkeerd rijdt of een poort mist kan het zijn dat je hele stukken terug moet om door het hek te kunnen (gelukkig maar twee keer gebeurd). Verder zijn er in dit barre land alleen maar schapen, wat weidevogels (een soort Morinelplevieren en Two banded plovers (een soort bontbekpleviertjes), wat piepers, snippen, en gorzen), een paar koeien en paarden, kalkoengieren en reuzenstormvogels (voor de dooie schapen) en voor de rest niks. Toch kun je af en toe best lachen met de schapen want die beesten zijn als de dood voor landrovers. Daarmee worden ze eens per jaar opgejaagd naar de boerderijen om geschoren te worden en dat vinden ze blijkbaar maar niks. Op het moment zijn er overal jonge lammetjes en het grappige is dat die soms van de schrik niet meer weten of ze nu achter moeder aan moeten rennen of achter de landrover. Het kan dus zijn dat je 300 meter lang een lammetje achter je auto aan hebt rennen die gemoedelijk op je voeten gaat liggen als je uitstapt. Nou dan is het dus met dat beest terugrennen tot ongeveer de plek van zijn moeder en dan maar wachten. Continu geblaat om je heen maar na een tijdje komt ineens moe met gepitste oren aan rennen en op een meter of 20 kan de overdracht tussen pleegvader Ruben en moeder Schaap plaatsvinden. Eventjes ruiken of dit inderdaad het verloren lam is en wegrennen maar weer. Je bent zo weer vergeten als vader zijnde…….

Verder zijn de tellingen goed verlopen. Het is soms wel lastig met kolonies van meer dan 800 pinguins in een beetje hobbelig vlak terrein maar uiteindelijk lukt het wel aardig. Soms valt het ook niet mee als je voor een kolonie meer dan 3 uur heen en 3 uur terug bent gereden en dan blijkt de kolonie te bestaan uit 14 paar pinguins terwijl je verderop iets hebt staan tellen met 934 paar en waar je er vast wel 14 extra of te weinig hebt geteld maar ach dat hoort erbij en het gaat niet alleen maar om de aantallen maar ook om het aantal kolonies natuurlijk.

Het kamperen, wat tussendoor moet gebeuren, is ook een verhaal op zich. Het gaat allemaal perfect maar eigenlijk is alleen de periode dat je in je slaapzak ligt erg prettig. Voor de rest is het namelijk erg fris. Het ochtend wassen blijft meestal beperkt tot wat water op het hoofd en onder de oksels en dan snel weer alle lagen aan anders vriezen je tepels er vanaf. Toch hebben we ook een keer heerlijk in de windschaduw van een duin gekampeerd met een houtvuur en toen was het ‘s avonds best goed uit te houden. Dus zo gauw je thuis bent eerst eens even lekker een tijdje schrobben onder de douche, een goede maaltijd, en dan lekker eventjes een potje maffen in mijn bedje.

Jullie weten weer wat meer van mij. Ik ga nu naar het dorp om dit eventjes op de site te zetten. Ook zal ik weer wat updates van foto’s op de site zetten. Het adres is natuurlijk nog steeds:
http://photobucket.com/albums/a143/zuidpoolruben/

Voor nu weer de hartelijke groeten, een prettige Sint Maarten, en tot de volgende keer maar weer,
Ruben